Nacionalni park Durmitor

Žabljak – gradić smješten na nadmorskoj visini od 1400 m je najviše naseljeno mjesto u regionu, sjedište NP Durmitor. Žabljak je čuveno i popularno zimsko odmaralište, no mjesto je živo tokom cijele godine i isto tako dobro posjećeno tokom ljeta. Tokom tih ljetnih mjeseci, djeluje kao jedna ogromna kuhinje gdje se stalno nešto kuha i samo najbolji putnički gurmanluci izlaze odatle, pikantan miks tradicionalnog i modernog. Čak i najzahtjevniji odavde neće otići nezadovoljni. Sve više i više turista navode Žabljak kao idealnu polaznu tačku za sve aktivnosti koje planinski turizam nudi. A puno je takvih aktivnosti na Durmitoru , počevši od lutanja prelijepim dijelovima parka, preko raftinga na rijeci Tari i adrenalinskih avantura u kanjonu Nevidio, pa sve do ljetnog skijanja na glečerima. Mogućnosti su neiscrpne kao i mogućnost njihovog kombinovanja. Ovde svako može naći idealnu aktivnost za sebe.

Na Žabljak možete doći iz sljedećih pravaca:

– Prijepolje – Pljevlja – Žabljak (95km)

– Mojkovac – Đurđevića Tara – Žabljak (65km)

– Nikšić – Šavnik – Žabljak (75km)

Najbliža željeznička stanica je u Mojkovcu, pruga Beograd-Bar, i imajte na umu da se Prijepolje nalazi na istoj liniji.

Najbliži međunarodni aerodrom je onaj u Podgorici, glavnom gradu Crne Gore. Dva puta vode iz Podgorice na Žabljak, preko Nikšića i Šavnika (130km) ili preko Kolašina i Mojkovca (170km).

Ostali aerodromi u blizini su:

Tivat (Aerodrom Tivat-Budva-Cetinje-Podgorica-Nikšić-Šavnik-Žabljak 210 km)

Dubrovnik (Aerodrom Dubrovnik-Herceg Novi-Grahovo-Nikšić-Šavnik-Žabljak 180 km)

Ostali aerodromi su Sarajevo i Beograd

Ako planirate hajking ili treking rutu na Žabljak možete to uraditi čak i bez vodiča, iz razloga jer je većina staza za treking/hajking markirana. Smještaj na Žabljaku nije skup, potrošićete manje od 10€ za prenoćište. Kada napustite kamp Encijan i krenete ka Šćepan polju imajte na umu da je Žabljak udaljen 2h-2h:30min od Šćepan polja i 2h od mora.

Most na Đurđevića Tari

Jedna od stvari koja će uvijek povezati gosta sa Crnom Gorom i rijekom Tarom nije djelo prirode, već čovjeka. Stopljen sa samom srži stijene koju je rijeka Tara neumorno vijekovima oblikovala sa skoro pa prirodnom gracioznošću i grandioznošću vrijednom poštovanja, zajedno sa rijekom živi most na Đurđevića Tari.

Most Đurđevića Tara, dizajniran od strane Mijata Trojanovića, građen je u periodu između 1937. i 1940. godine za vrijeme Kraljevine Jugoslavije. Glavni inženjer projekta bio je Isak Ruso.

365 metara dug, most ima pet lukova a raspon najdužeg luka iznosi 116 metara. Put na mostu uzdiže se na 172 metra iznad rijeke Tare. U vrijeme njegovog završetka, to je bio najveći lučni betonski most za sobraćaj vozila u Evropi. Nalazi se na raskrsnici između Mojkovca, Žabljaka i Pljevalja, između sela Budečevica i Trešnjica.

Divan za posmatranje kao arhitektonska struktura, veličanstven i ogroman, a pogled sa mosta je nezaboravan i sam po sebi je zaista interesantan. Veliko uzbuđenje jeste krenuti zip – lajnom koji se nalazi do njega i krenuti s jedne obale na drugu, odakle u potpunosti možemo spoznati koliko je kanjon zaista dubok. Početna tačka zip-lajna nalazi se na 170 m iznad rijeke Tare, a sam kabal je dug više od 800 m. Brzina dostiže i do 50 km/h i najljepši dio spuštanja je kada idete ispod čuvenog mosta na Đurđevića Tari. Ovo omogućava avanturistima da vide ovo specifično obilježje kako odozgo , tako i odozdo.

Pored mosta nalazi se restoran gdje možete odmoriti i uživati.

Nevjerovatan most i pejzaž koji ga okružuje zaista vrijede da ih posjetite.

Crno jezero nalazi se na teritoriji opštine Žabljak, na sjeveru Crne Gore.

To je glacijalno jezero, smješteno na planini Durmitor, na nadmorskoj visini od 1416 m, nalazi se u podmožju vrha Međed i zauzima površinu od 0,515 km². Jezero se sastoji od dva manja jezera: Veliko jezero i Malo jezero. Jezera su međusobno povezana uzanim tjesnacem koji presuši tokom ljeta, kreirajući dvije zasebne vodene površine.

Crno jezero puni se bezbrojnim planinskim potocima, od kojih je najpoznatiji Mlin. Ostali potoci nemaju ime iz razloga što se pojavljuju periodično , u doba kada se topi snijeg sa Durmitora.

Crno jezero predstavlja premijum turističku atrakciju Durmitorskog okruga. Najveće je i najpoznatije od 18 glacijalnih jezera koja se nalaze na planini, lako je dostupno i možete pješke doći do njega uređenom stazom iz centra Žabljaka.

3,5 km duga pješačka staza pravi prsten oko jezera i predstavlja popularnu destinaciju za rekreaciju i pješačenje. Mnoge planinske staze vode od Crnog jezera do drugih manjih jezera oko Žabljaka.

Tokom vrelih ljetnih mjeseci temperatura vode prelazi 22⁰C , tako da jezero predstavlja pravi raj za kupače.

Crno jezero predstavlja svojevrsni simbol ljepote ove regije, ali nije i njena jedina atrakcija. Usudite li se zakoračiti dublje u NP Durmitor, pored Crnog jezera,  mnoga druga glacijalna jezera ove planine mogu vas inspirisati da im se vratite u budućnosti.

Bobotov kuk je najviši vrh u NP Durmitor sa visinom od 2525 m i nalazi se na sjeveru Crne Gore. (Sa njega se pruža zapanjujuć pogled i pruža osjećaj ispunjenosti – nepotrebno).

Prvi zabilježeni uspon na Bobotov kuk desio se 1883. godine od strane austrijskog kartografa Oskara Baumana.

Staza do vrha dobro je markirana sa jasnim znakovima i obilježjima, dok sam uspon na vrh i povratak nazad traju otprilike 10 sati srednjim tempom hoda. (Spoljašnje pješačenje sastoji se od 4-5h planinarenja do posljednjeg uspona gdje je počinje strmoglav spust do pod sam vrh.)

Kao svojevrsna nagrada za sve one koji se popnu na njega, sa Bobotovog kuka se pruža prekrasan pogled na planinski masiv Durmitora i zbog toga svaki napor vrijedi truda. Zapanjujući pejzaži tokom cijelog uspona i na samom vrhu vas ostavljaju bez daha. Na vrhu se nalazi knjiga u koju se možete upisati da ste osvojili vrh.

Vrh Bobotov kuk je jedan od najviših u Crnoj Gori i podrazumijeva se da ćete sa njega imati pogled koji oduzima dah, a vaš pogled će lutati od Bosne i Hercegovine pa sve do Albanije.

Uspon na Bobotov kuk predstavlja veliko zadovoljstvo za sve alpiniste prvenstveno zbog svoje predivne lokacije u neravnom planinskom pejzažu NP Durmitor, te zbog te činjenice vrijedi posjetiti i popeti se na njega.  Bezbroj je planinarskih pohoda u NP Durmitor ali onaj na Bobotov kuk je iznad svih jer nekoliko sati trekinga i planinarenja predstavljaju pravi izazov…izazov koji narađuje.

Sedlena greda (2227 m.n.v.) je jedan od najimpresivnijih i najljepših vrhova Durmitora. Takođe, Sedlena greda je zasigurno jedno od najljepših svjetskih prirodnih čuda. To je razlog zbog koga je mnogi nazivaju  „Sedlo bogova“

Sedlo (1907 m.n.v.) je najviši prevoj u Crnoj Gori. Presijeca ga put Žabljak – Trsa, koji je uglavnom makadamski. Nalazi se između Sedlene grede (2227 m.n.v.)  na jugu i Uvite greede (2199 m.n.v.) na sjeveru, 12 km od Žabljaka. Od tih 12, zadnja 3 km puta su makadam i trenutno u lošem stanju ali prohodna za sva vozila ako vozite polako i pažljivo. Da biste došli do prevoja Sedlo krenućete iz centra Žabljaka prema Šavniku( jug). Put ide preko talasaste trave platoa Jezerske površi. Nakon 5 km, putokaz pokraj puta pokazaće vam da je skretanje za Trsu desno. Preko platoa put dalje ide ka Sljemenu i Savinom kuku koji otkrivaju svoje meke zelene padine sa ove strane. Duž platoa razbacane leže male kućice i pogled je fantastičan. Zatim put skreće ulijevo i postepeno postaje krivudav , preko otvorenih travnatih kosina, kroz selo Virak. Lijevo ispod puta nalazi se Pošćensko jezero (1487 m.n.v.). Nakon par kilometara, podno prelijepe, strmovite i oštre kupe Stozine (1905 m.n.v.), završava se asfalt i počinje makadam gornjim dijelom Pošćenske doline. Lijevo je prelijepa stjenovita Ranisava (2081 m.n.v.) i oštra, zelena Sedlena greda (2221 m.n.v.). Ispred, desno od prevoja Sedlo, takođe se nalazi oštra i zelena Uvita greda (2199 m.n.v.). Desno iznad puta nalaze se visoke i zelene padine Sljemena (2455 m.n.v.). Nakon 3 km makadama i i dvije oštre serpentine, put stiže do prevoja Sedlo.

Okrutan ali lijep pejzaž masiva Durmitora ukrašen je biserom neobične ljepote i još neobičnijeg imena – Nevidio. To je posljednji otkriveni kanjon u Evropi, uzak i dubok procijep isklesan od strane male rijeke Komarnice, između padina Durmitora i Vojnika.

Nepristupačan teren čuvao je magičnu ljepotu od očiju znatiželjnika dugo vremena.

Samo ime na simboličan način govori o kanjonu: da ne možete vidjeti ono što ne može biti viđeno…

Poslije nekoliko ozbiljnih ali bezuspješnih pokušaja kanjon je konačno osvojen 1965. godine. U pokušaju da istraže ovaj posljednji netaknuti dio Evrope, članovi planinarskog društva „Javorak“ iz Nikšića (Crna Gora), skromno opremljeni ali naoružani upornošću i odlučnošću, ušli su u kanjon i pratili tok rijeke ( otprilike 3,5 km kolika je njena dužina) i naposlijetku prošli kroz njega.

Budući da slovi za najnepristupačniji i najnegostoljubiviji kanjon u Evropi, Nevidio je danas dostupan svim istinskim ljubiteljima prirode, avanturistima i adrenalinskim zavisnicima, spremnim da odgovore na sve izazove ovog misterioznog mjesta.

Za sve adrenalinske zavisnike postoji širok spektar aktivnosti od kojih se kanjoning sastoji – vrstu sporta koja ih je dovela pred kapiju kanjona Nevidio. Miks se sastoji od penjanj, skakanja u uskomešanu vodu sa nekoliko metara visine, plivanje kroz uske tjesnace, ronjenje, spuštanje niz slapove i stijene sa ili bez konopaca i naravno sveprisutni adrenalin…

Visoki kameni zidovi  sprečavaju prodor sunčeve svjetlosti do samoga dna, i većina kanjona je u debeloj hladovini. Ova vječita borba svjetlosti i sjenki stvara nepovoljne uslove za bogatiju vegetaciju, ali takođe i „očistila“ teksturu stijena. Na mjestima na kojima se sunčevi zraci prelamaju kroz prizmu kristalno čiste vode i projektuju na kamenim zidovima, stvara se specifičan ambijent neke umjetničke galerije…i ostaje vam da jednostavno uživate u predivnim slikama.

Kanjoni mogu biti ili izuzetno laki ili ekstremno teški, dok naglasak u sportu obično leži u estetici ili zabavi, prije nego na težini. Velika raznovrsnost ruta za kanjoning može se naći po cijelom svijetu i u njemu uživaju ljudi svih starosnih doba i nivoa vještine.

Između planinskog klanca planine Zelengore, na nadmorskoj visini od 1570 m, izvire rijeka Hrčavka. Ova rijeka pripada opštini Foča, preciznije NP Sutjeska, i sa svojim pritokama, na visini od 530m/nv uljeva se u rijeku Sutjesku.

Hrčavka je najveća pritoka Sutjeske i visinska razlika od njenog izvora do ušća u Sutjesku iznosi oko 1000 metara nadmorske visine.

Kanjon rijeke Hrčavke je jedan od posljednjih otkrivenih u Evropi i zbog svoje prirode je divlji i netaknut. Prolaz kroz kanjon trasiran je dvostrukom dužinom od oko 13 km i prolazak kroz njega može trajati između 4h – 6h.

Kanjon Hrčavke prekriven je sijenama sa obje strane visine i do 200m Želite li se okupati, budite spremni na staru ali čistu vodu.

Kanjon je sam po sebi zahtjevan i potrebno je koristiti planinarsku opremu, plivati i skakati sa stijena.